PORADY
CAŁODOBOWE POGOTOWIE WETERYNARYJNE w nagłych wypadkach 17 85 89 005
Zapobieganie inwazjom pasożytniczym u zwierząt domowych ma istotne znaczenie nie tylko ze względu na zdrowie naszych pupili, ale i nas samych.
Odrobaczanie psów i kotów jest szczególnie ważne, gdy kontakt z nimi mają małe dzieci, które nie zawsze pamiętają o zachowaniu odpowiedniej higieny, np. myciu rąk.
Dorosłe psy i koty należy odrobaczać co 3 miesiące. Pamiętajmy także o innych naszych podopiecznych - królikach, ptakach itp.
Trochę inaczej rzecz wygląda ze szczeniętami i kociętami.
Odrobaczanie kociąt
- pierwsze odrobaczenie w wieku 5-6 tygodni
- później co 4 tygodnie do ukończenia szóstego miesiąca życia
- następnie jak koty dorosłe
Odrobaczenie szczeniąt
- pierwsze odrobaczanie w wieku 2 tygodni
- później co 3 tygodnie do ukończenia szóstego miesiąca życia
- następnie jak psy dorosłe
Preparaty przeciwpasożytnicze dostępne na rynku różnią się składem, skutecznością i częstotliwością podawania. Nie wszystkie też nadają się dla wszystkich gatunków zwierząt towarzyszących. Dlatego należy skonsultować ich użycie z lekarzem weterynarii.
PROFILAKTYKA PRZECIWKO PASOŻYTOM ZEWNĘTRZNYM
Eliminując pasożyty zewnętrzne (pchły, kleszcze) chronimy nasze zwierzęta przed wieloma groźnymi chorobami - borelioza, babeszjoza, odkleszczowe zapalenie mózgu. Również występowanie tasiemców jest połączone z obecnością pcheł. Często inwazja pcheł jest również przyczyną występowania alergii.
Regularne stosowanie preparatów dostępnych u lekarzy weterynarii pomaga skutecznie zwalczyć ten problem. Do dyspozycji mamy obroże, tabletki oraz preparaty podawane na skórę, tzw. spot on. Należy pamiętać, że tylko prawidłowe zaaplikowanie preparatu gwarantuje jego maksymalną skuteczność.
Regularne szczepienie naszych podopiecznych pozwoli im cieszyć się dobrym samopoczuciem i uniknąć groźnych dla zdrowia i życia chorób zakaźnych.
Szczepienie psów przeciwko wściekliźnie jest w Polsce regulowane prawnie. Obowiązkiem każdego Właściciela psa jest coroczne szczepienie swoje pupila. Wścieklizna jest groźną dla ludzi, śmiertelną chorobą, warto więc szczepić na nią również wychodzące z domu koty i fretki.
Należy pamiętać, że od momentu podania szczepionki do wytworzenia odporności może upłynąć nawet 2 tygodnie. W tym czasie nasz pupil nie powinien kontaktować się z innymi zwierzętami.
SZCZEPIENIA PSÓW
Najkorzystniejsze jest wczesne szczepienie szczeniąt w wieku 6, 9 i 12 tygodni. Daje ono najwyższą
gwarancję prawidłowego uodpornienia organizmu przeciwko chorobom zakaźnym. Jeżeli z jakichś
względów przeprowadzenie takiego programu szczepień jest niemożliwe, należy zapytać swojego
lekarza weterynarii, jaki inny schemat szczepień będzie najbardziej odpowiedni w danym przypadku.
Pierwsze szczepienie - w wieku 6 tygodni
Jest to szczepienie na dwie choroby zakaźne - nosówkę i parwowirozę. Obie te choroby mogą mieć
dramatyczny przebieg i skończyć się śmiercią zwierzęcia.
Drugie szczepienie - w wieku 9 tygodni
Podczas drugiego szczepienia stosuje się szczepionki skojarzone przeciwko nosówce, parwowirozie, adenowirozie i parainfluenzie.
Trzecie szczepienie - w wieku 12 tygodni
Oprócz wyżej wymienionych chorób w wieku 12 tygodni można szczeniaka zaszczepić dodatkowo przeciwko leptospirozie, koronawirozie i bordetellozie.
Każdy szczeniak, który ukończył 3 miesiąc życia musi zostać zaszczepiony przeciwko wściekliźnie.
Szczepienia przypominające
Wszystkie psy powinny otrzymać przypominającą dawkę szczepionki 12 miesięcy po zakończeniu podstawowego programu szczepień. Wtedy można uznać, że zwierzę ma prawidłową odporność.
Następnie szczepienia przypominające powtarzamy w odstępie 1-3 lat w przypadku większości chorób zakaźnych i co 12 miesięcy w przypadku wścieklizny. Jeżeli pies należy do grupy ryzyka, szczepienie przeciwko leptospirozie należy powtarzać co 6 miesięcy. Psy wystawowe i suki hodowlane można dodatkowo szczepić przeciwko herpeswirozie. Na rynku dostępne są również szczepienia przeciwko boreliozie i babeszjozie - możesz o nie zapytać swojego lekarza weterynarii.
SZCZEPIENIA KOTÓW
Kocięta powinno się szczepić przynajmniej dwukrotnie, w wieku 8 i 12 tygodni.
Wskazany jest jednak program podobny do szczepienia szczeniąt - w 6, 9 i 12
tygodniu.
Koty, które nie kontaktują się z innymi ziwerzętami, moga ulec zakażeniu wirusem
przyniesionym do domu przez ich właścicieli - np. na obuwiu.
Pierwsze szczepienie
Kocięta szczepi się najpierw przeciwko trzem podstawowym chorobom - panleukopenii, herpeswirozie i kaliciwirozie.
Drugie i trzecie szczepienie
Jest to powtórzenie szczepienia przeciwko w/w chorobom. Dodatkowo można zastosować szczepionki przeciwko chlamydiozie, białaczce kotów, koronawirozie, a po ukończeniu 12 tygodnia życia również przeciwko wściekliźnie.
Szczepienia przypominające
Wszystkie koty powinny zostać zaszczepione dawką przypominającą po 12 miesiącach od zakończenia podstawowego programu szczepień. Następnie szczepienia przypominające powtarzamy w odstępie 1-3 lat. Szczepienie przeciwko wściekliźnie należy powtarzać co 2 lata.
SZCZEPIENIA FRETEK
Fretki szczepimy przeciwko nosówce i wściekliźnie.
Pierwsze szczepienie - w wieku 6-8 tygodni
Termin szczepienia zależy od tego, czy małe fretki pochodzą od matek
szczepionych oraz od tego, czy na danym terenie występuje nosówka.
Drugie szczepienie - w wieku 10-12 tygodni
Powtórzenie szczepienia przeciwko nosówce.
Trzecie szczepienie - w wieku 14 tygodni
Trzecie szczepienie przeciwko nosówce.
Szczepienia przypominające
Wykonuje się je w odstępie 1-3 lat.
Szczepienie przeciwko wściekliźnie
W Polsce nie ma obowiązku szczepienia fretek przeciwko wściekliźnie. Jeżeli jednak fretka wychodzi na spacery, warto zabezpieczyć ją również przeciwko tej chorobie. Obowiązek szczepienia występuje w przypadku wyjazdu za granicę (przynajmniej 21 dni przed podróżą).
Fretki najlepiej szczepić po ukończeniu 3 miesiąca życia, minimum 2-3 tygodnie po zakończeniu szczepień przeciwko nosówce.
SZCZEPIENIA KRÓLIKÓW
Myksomatoza i pomór królików należą do chorób, na które każdy królik
powinien zostać zaszczepiony. Nawet królik nie wychodzący z domu może
zarazić się obiema chorobami, ponieważ m.in. są one przenoszone przez owady
latające (komary i muchy).
Pierwsze szczepienie - w wieku 4-6 tygodni
Drugie szczepienie - po 4 tygodniach
Szczepienia przypominające
Należy szczepić co 6 miesięcy w przypadku myksomatozy i co 12 miesięcy w przypadku pomoru. W tej chwili pojawiły sę najnowsze szczepionki, dające roczną odporność w przypadku obu chorób - zapytaj o nie swojego lekarza weterynarii. Króliki biorące udział w wystawach mogą zostać zaszczepione również przeciwko katarowi królików.
Informujemy, że nasza placówka bierze udział w corocznej OGÓLNOPOLSKIEJ AKCJI STERYLIZACJI.
Już dziś zarezerwuj termin zabiegu w promocyjnej cenie! Zapraszamy!!!
Zabieg sterylizacji/kastracji jest normą we wszystkich cywilizowanych krajach i najskuteczniejszą metodą unikania niepotrzebnego przychówku.
STERYLIZACJA ZWIERZĄT DOMOWYCH
krzywda czy odpowiedzialność za pupila?
Wykonywanie zabiegu sterylizacji, czyli pozbawienie zdolności rozrodczych zwierząt domowych jest nadal dla wielu osób kontrowersyjne. Przyczyną tego poglądu są krążące mity i obawy, często bezzasadne lub przesadne. Opiekunowie zwierząt uważają, iż dla dobrego zdrowia suki lub kotki jest konieczny jeden miot w życiu- nie jest to prawdą!!! Zwolennicy tej teorii obawiają się, że poddanie pupila skomplikowanej i niezgodnej z naturą operacji, spowoduje zaburzenia w zachowaniu zwierzęcia lub jego otyłość. To również nie jest prawdą. Lekarze weterynarii pomagają zwierzętom, nie okaleczają ich i nie krzywdzą. Wieloletnie badania i długoletnia praktyka lekarzy wykazały, że zabieg sterylizacji zwierząt domowych nie przeznaczonych do hodowli, jest słuszny. Zwierzęta domowe, głównie psy i koty, poddane sterylizacji nie przeżywają stresu rozrodczego w okresie godowym. Wtedy organizm zwierzęcia wytwarza bardzo dużo hormonów płciowych, wyzwalających jeden z najsilniejszych instynktów zwierzęcych - potrzeba rozmnażania się. W okresie godowym zwierzęta starają się znaleźć partnera, przestają słuchać opiekunów, uciekają na spacerach, stają się agresywniejsze (nie czują głodu, niszczą mieszkania). Skutki walk, które toczą między sobą mogą być tragiczne. Dlatego opiekunowie powinni kontrolować rozmnażanie zwierząt domowych i kierować się zasadą "lepiej zapobiegać niż usypiać".
WZGLĘDY ZDROWOTNE
Kastracja samca zapobiega nowotworom oraz schorzeniom prostaty. Sterylizacja samicy zapobiega występowaniu ciąż urojonych oraz wielu groźnych chorób takich jak ropomacicze, nowotwory narządów rodnych, nowotwory sutków. U samców najlepszym terminem tego zabiegu jest w 6-7 miesiącu życia. Samice zaleca się sterylizować przed pierwszą rują/cieczką lub tuż po. Po zabiegu przeprowadzonym w młodym wieku zwierzę dużo szybciej wraca do zdrowia. Zabieg przeprowadzony u starszego lub chorego zwierzęcia wiąże się z ryzykiem, powrót do zdrowia trwa dłużej i koszt zabiegu jest wyższy.
LICZBY MÓWIĄ
Nowotwory sutków powstają u 90% niewysterylizowanych kotek i 50% niewysterylizowanych suk. Liczba potomstwa jednej suki, które dalej się rozmnaża, może dojść do kilkudziesięciu tylko w ciągu jednego roku! Schroniska dla bezdomnych zwierząt są przepełnione i niedofinansowane. Dlatego bardziej humanitarnym rozwiązaniem jest zabieg sterylizacji, który ogranicza liczbę urodzin niechcianych zwierząt domowych i zwiększa szansę na przedłużenie życia naszym podopiecznym. Odpowiedzialny opiekun nie dopuszcza do niekontrolowanego rozmnażania swoich podopiecznych.
Zabieg sterylizacji/kastracji jest normą we wszystkich cywilizowanych krajach i najskuteczniejszą metodą unikania niepotrzebnego przychówku.
Właściciele zwierząt obawiają się zabiegów u swoich pupili, ze względu na konieczność przeprowadzenia ich w znieczuleniu ogólnym.
Chcielibyśmy, aby taka sytuacja była jak najmniej stresująca zarówno dla Państwa, jak i Państwa podopiecznych, dlatego zamieszczamy wskazówki oraz informacje na ten temat.
Warto wiedzieć, jak najlepiej przygotować swojego ulubieńca do zabiegu operacyjnego. Niestety, nawet przy najwyższym poziomie opieki weterynaryjnej istnieje ryzyko pojawienia się komplikacji. Należy jednak pamiętać, że korzyści płynące z zabiegu operacyjnego znacznie przewyższają ewentualne ryzyko wynikające z zastosowania znieczulenia ogólnego. Prawidłowe postępowanie przedoperacyjne oraz opieka pooperacyjna minimalizują ryzyko wystąpienia powikłań.
PRZYGOTOWANIE PACJENTA DO OPERACJI W ZNIECZULENIU OGÓLNYM
Przed planowanym zabiegiem należy wykonać podstawową diagnostykę: badanie kliniczne pacjenta oraz ogólne i biochemiczne badania krwi, pozwalające ocenić funkcjonowanie wątroby i nerek. W przypadku pacjentów starszych lub z grupy ryzyka lekarz weterynarii może zlecić wykonanie dodatkowych badań - np. EKG, RTG klatki piersiowej.
Bardzo istotnym elementem przygotowania zwierzęcia do operacji jest głodówka przez 12-18 godzin przed zabiegiem. Wypełniony przewód pokarmowy stanowi obciążenie dla układu krążenia i może osłabiać efekty znieczulenia. Co więcej, nasila odruch wymiotny, który jest efektem ubocznym niektórych leków stosowanych do znieczulenia ogólnego. Głodówka zapobiega zachłyśnięciu oraz zaleganiu mas pokarmowych w żołądku i jelitach po zabiegu (ze względu na osłabienie perystaltyki).
Nie jest możliwe natychmiastowe położenie pacjenta na stole operacyjnym, tuż po jego przyjęciu! Proszę pamiętać, że stres Właściciela zawsze udziela się zwierzęciu, dlatego wskazane jest, aby miało ono czas na oswojenie się z nową sytuacją i uspokojenie podczas przygotowywania do zabiegu.
ZNIECZULENIE OGÓLNE
Znieczulenie ogólne można podzielić na dwa rodzaje: znieczulenie infuzyjne oraz wziewne. Pierwsze polega na podawaniu leków dożylnie, drugie na podawaniu gazów usypiających.
WYBUDZANIE ZE ZNIECZULENIA OGÓLNEGO
Proces wybudzania u każdego zwierzęcia przebiega nieco inaczej. Może trwać od kilku do kilkunastu godzin - zależy to od wielu czynników, np. wieku, gatunku, rasy lub wagi zwierzęcia.
W tym czasie organizm nie pracuje w fizjologiczny sposób. Przy wybudzaniu zwierzęta mogą skomleć lub popiskiwać. Związane jest to z metabolizmem środków do znieczulenia ogólnego oraz stopniowym powrotem świadomości. Nie jest to wywołane bólem, ponieważ po zabiegu pacjent dostaje leki przeciwbólowe.
W dobie po zabiegu pacjent może wykazywać nadmierną wrażliwość na hałas i silne światło. Pojawia się również problem z utrzymaniem odpowiedniej temperatury ciała. Legowisko dla podopiecznego należy przygotować w ciepłym, pozbawionym przeciągów miejscu. Często konieczne jest dogrzewanie pacjenta, np. przy użyciu termoforów oraz przykrycie go kocem. Początkowo zwierzęta mają problem z koordynacją ruchową, dlatego kładzenie ich na fotelu lub kanapie wiąże się z ryzykiem, że spadną i zrobią sobie krzywdę.
W naszej Przychodni monitorujemy proces wybudzania i oddajemy Właścicielowi w pełni przytomne zwierzę.
OPIEKA POOPERACYJNA
Bezpośrednio po zabiegu pacjent nie dostaje doustnie ani płynów, ani pokarmu. Po znieczuleniu ogólnym odruch połykania jest osłabiony, co może być przyczyną zachłyśnięcia. Zdarza się również, że zwierzę wymiotuje i to również jest efekt uboczny działania środków do narkozy.
W momencie odzyskania świadomości i sprawności ruchowej podajemy świeżą wodę do picia, a pierwszy posiłek - nie wcześniej, niż 24 godziny po zakończeniu zabiegu. O ewentualnej diecie decyduje lekarz weterynarii.
Rany pooperacyjne muszą zostać zabezpieczone tak, aby pacjent nie mógł ich uszkodzić. Przekonanie, że zwierzę "wyliże się" jest błędne! Wylizywanie rany i skóry w jej okolicy prowadzi do powstawania stanu zapalnego, co opóźnia gojenie i wydłuża okres rekonwalescencji. Może też doprowadzić do zanieczyszczenia rany i wdania się infekcji. Pacjent może także wygryźć szwy, co powoduje rozejście się brzegów rany i konieczność jej ponownego szycia. Najlepszym zabezpieczeniem jest kołnierz ochronny lub ubranko pooperacyjne. Bardzo ważne jest unikanie wszystkiego, co może spowodować uszkodzenie rany pooperacyjnej - gwałtownych ruchów, wskakiwania na meble itd.
Wskazania do dalszego postępowania zależą od rodzaju wykonanego zabiegu. Zwykle zalecane jest ograniczenie ruchu do krótkich spacerów na smyczy przez okres ok. 10-14 dni. Po ciężkich operacjach (np. ortopedycznych) okres ten może wydłużyć się do kliku tygodni, a nawet miesięcy. Warto zapytać swojego lekarza weterynarii o rodzaje zabiegów rehabilitacyjnych.
